XIV Forum
Wspomnienia z XIV FORUM
W dniu 8 września 2012 roku odbyło się XIV Forum Osób Niepełnosprawnych Diecezji Tarnowskiej w Limanowej. To był kolejny wspaniały dzień przeżyty w duchu solidarności i jedności z człowiekiem potrzebującym. Promieniująca radość i wiara z serc uczestników okazała się tak silna, że nad rynkiem limanowskim skutecznie przebijało się słońce. Tegoroczne Forum rozpoczęło się od uroczystej Mszy świętej, na której mieliśmy zaszczyt gościć ks. Biskupa Władysława Bobowskiego.
Czytaj więcej
Zobacz galerię
Skierowane przez ks. Biskupa Słowo Boże zawierało dla całej naszej Wspólnoty ogromne przesłanie: „Maryjo tyś przyczyną naszej radości”. Wystarczy rozejrzeć się wokół, aby zobaczyć jak często ludzie poszukują szczęścia w tym co materialne i bardzo ulotne. Tymczasem jedynym prawdziwym źródłem naszego szczęścia powinien być sam Jezus Chrystus i to właśnie jego winniśmy naśladować naszą postawą oraz życiem. Trzeba nam pamiętać, iż dla osoby wierzącej samotność wcale nie istnieje, albowiem w niebie mieszkają nasi najlepsi rodzice, którzy są bez ustanku zaangażowani w nasze codzienne sprawy i bardzo pragną zaproszenia wprost do naszego życia i wszelakich jego radości, trosk i smutków. Któż może lepiej rozumieć cierpienie niż Maryja, której serce przeszyte było na wskroś bólem w czasie ukrzyżowania swojego syna. Za sprawą przeżytego cierpienia Maryja stała się największą przyczyną radości wszystkich, którzy potrzebują pomocy fizycznej, a także ukojenia duchowego. W przypadku osób niepełnosprawnych to właśnie siła ducha triumfuje nad wszelkimi słabościami jakie przysparza każdy dzień życia. Często zagubieni i strudzeni sprawami dnia powszedniego nie umiemy dostrzec największego cudu, który dzieje się na ziemi pośród nas – cudu Eucharystii. Uczestnictwo we Mszy Św. jest żywym cudem i znakiem najżywszej obecności Chrystusa i Jego niepojętej miłości wobec każdego i każdej z nas. Być gotowym na przyjęcie Chrystusa tzn. de facto spotkać się z Nim samym. Jego ekscelencja odwołał się do swych młodzieńczych wspomnień opisujących niesamowite spotkanie z papieżem Pawłem VI, podczas którego doszło do jego osobistego uścisku dłoni z papieżem. Jak wspomniał ks. Biskup wywołało to w jego sercu tak wielkie poruszenie, że wkrótce po tym wielkim wydarzeniu postanowił opowiedzieć w liście do swojej mamy o szczęściu, którego doznał. Podczas pisania tej wzniosłej nowiny, natchnęła go refleksja w której uświadomił sobie, iż w czasie każdej Eucharystii w jakże żywy sposób otacza go Jezus w Hostii ukryty, który dla świata ofiarował się bez reszty, jednakże spotkanie z Bogiem nie budzi już tyle emocji. Myślę, że świadectwo, które przekazał nam ks. Biskup jest nade wszystko aktualne we współczesnym przeżywaniu tajemnicy Eucharystii przez wielu ludzi – niezależnie od pokoleń. Mimo, iż możemy być świadkami tak wielkiego znaku Chrystusa przeżyta przez nas Msza Święta częstokroć pozostaje bez echa, a nawet bez refleksji nad naszym życiem. Warto byśmy pamiętali o świadectwie skierowanym do nas w Słowie Bożym i zechcieli być Umiłowanymi w cudzie Eucharystii. Dzięki niesieniu krzyża staliśmy się również bliżsi Maryjnemu sercu, które okala nas wielkim zatroskaniem, ufnością i bezgraniczną matczyną miłością. Jestem głęboko przekonany o sile i wielkiej potrzebie otwarcia na serce Matki, która sprawi, że ciężar który dotyka każdego człowieka uczestniczącego w ziemskiej wędrówce stanie się o wiele słodszy, a doznane łaski sprawią, iż siłą naszego ducha nie pozwoli na bolesne upadki z których nie będziemy umieli się podnieść. Dla mnie zawierzyć życie oznacza nieustające zgłębianie zakochania się w samym Bogu na złe i dobre dni, a przede wszystkim ufność w wielką wartość życia w którym jesteśmy dziełem Miłosiernego.
Kapituła Cyrenejczyka pod przewodnictwem ks. Ordynariusza Andrzeja Jeża wręczyła Statuetki osobom szczególnie zaangażowanym w pracę na rzecz Duszpasterstwa osób Niepełnosprawnych Ruchowo Diecezji Tarnowskiej i stowarzyszenia Cyrenejczyk. Złote statuetki otrzymali duszpasterze, którzy przez lata kierowali duszpasterstwem na rzecz osób niepełnosprawnych wyrażając chęć niesienia pomocy osobom potrzebującym, a także niesienie silnej idei solidaryzmu z człowiekiem cierpiącym. Srebrne statuetki otrzymali sponsorzy, którzy z wielkiego serca wspomagają działalność Stowarzyszenia, brązowego Cyrenejczyka otrzymały osoby od wielu lat związane w sposób czynny ze Stowarzyszeniem poprzez wsparcie w wielu formach i płaszczyznach realizowanych działań. Wśród wyróżnionych znaleźli się wolontariusze, którzy z wielkim oddaniem dzielą się swoim sercem oraz czasem obdarzając nim drugiego człowieka podczas wakacyjnych oaz i zwyczajowych dni. Powyższe wyróżnienia otrzymały również osoby niepełnosprawne, czynnie angażujące się w działalność Stowarzyszenia, stając się żywym świadectwem godnego życia na wózku inwalidzkim dla nas Wszystkich.
Przemówił do nas także Założyciel duszpasterstwa i zarazem pierwszy diecezjalny duszpasterz osób niepełnosprawnych ks. Stanisław Staśko. W swoim krótkim przemówieniu wyraził niepokój dotyczący traktowania osób niepełnosprawnych w Polsce. Podkreślił, iż przez lata osoby chore nie były traktowane podmiotowo, a tendencje które napływają do nas z krajów europejskich służą raczej eliminacji niepełnosprawnego z życia publicznego, a niżeli zjednoczenia się z nim wyrażoną w dobrej woli rozwiązywania problemów prospołecznych związanych z niepełnosprawnością. Ks. Staśko zwrócił się też z prośbą do wolontariuszy, aby aktywnie uczestniczyli i wspomagali potrzebujących w ich codziennym trudzie poza czasem oaz i organizowanych spotkań, gdyż wielkim darem jest otwarte i uwrażliwione serce, aby dotknąć drugą osobę w sposób, który ją uskrzydli zwyciężając wszelkie przeciwności losu. Po uroczystej Eucharystii udaliśmy się na pieszą pielgrzymkę do cudownego źródełka w Mordarce, wraz z rodzinami, wolontariuszami i przyjaciółmi niepełnosprawnych. Po żarliwiej modlitwie ze śpiewem na ustach dotarliśmy na serce limanowskiego rynku, gdzie czekała na nas moc atrakcji i wspaniałych koncertów. Wiele emocji dostarczyła nam także wspaniała loteria fantowa, uczestnictwo w losowaniu gwarantowało nagrody, zapewniając tym samym udział MW wieczornym losowaniu bardzo atrakcyjnych nagród głównych, które już od samego rana wzbudzały ogromne emocje wśród bawiących się na rynku. Patrząc na ludzi widać było jak wielkim szczęściem człowieka może być drugi człowiek. Sądzę, że śmiało możemy się uciec do sentencji mówiącej o tym jak wiele Jezus ma tabernakulów, ale tym najpiękniejszym i niepowtarzalnym z nich jest serce drugiego człowieka.
Bez wysiłku Pana prezesa Pawła Odziomka, Pani Ali i wielu organizatorów, licznych sponsorów i wolontariuszy ta wspaniała zabawa nie byłaby możliwa . W imieniu wszystkich składam także ogromne wyrazy wdzięczności na ręce księdza dyrektora Roberta Pociechy za wielomiesięczny trud włożony w jak najlepszą organizację tegorocznego Forum, za co z całą pewnością należy się pamięć modlitewna wszystkich uczestników XIV Forum.
Maciej Piekarz