Duszpasterstwo Niepełnosprawnych Ruchowo Diecezji
Tarnowskiej i Katolickie Stowarzyszenie „Cyrenejczyk” organizuje w
okresie wakacji br. czternastodniowe oazy dla osób niepełnosprawnych ruchowo i
ich przyjaciół.
Opłata za
turnus w tym roku wynosi:
Osoby niepełnosprawne
570 zł
Opiekun
wolontariusz
250 zł
Terminy oaz:
Kąclowa
I turnus: 26.06. – 05.07.2018
II turnus: 05.07. – 16.07.2018
Łososina
Górna I turnus: 15.07. – 26.07.2018
Zapisy od dn. 26.04.2018 r.
Wnioski do pobrania u dołu niniejszego artykułu.
Jak zapisać się na oazę:
Należy dokonać rezerwacji pisemnie
lub telefonicznie, podając swoje dane i telefon kontaktowy. Do dwu tygodni
należy wysłać dokumenty, które można pobrać z naszej strony internetowej lub
wysłać zaadresowaną kopertę ze swoim adresem i znaczkiem pocztowym. Bardzo
prosimy osoby niepełnosprawne potrzebujące opiekuna o poszukanie Go we własnym
zakresie. Nie będziemy wysyłać potwierdzenia przyjęcia na oazę. Bardzo prosimy
o terminowe wysyłanie wypełnionych dokumentów i wpłaty. Brak dokumentów i
wpłaty automatycznie skreśla z listy.
Ponadto informujemy, że osoby które
będą odwiedzały oazę i korzystały z posiłku jak również noclegu za każdy dzień
będą musiały dokonać wpłaty z wysokości 25 zł u księdza prowadzącego oazę lub
osobę wskazaną przez niego. Prosimy aby każdy taki przyjazd był uzgodniony z
ks. prowadzącym oazę, bądź zgłoszony w biurze.
Na oazę zabieramy: rzeczy osobiste,
śpiwór, prześcieradło, poduszkę, własne lekarstwa /oraz jeżeli ktoś potrzebuje
pampersy/, ponieważ my niezabezpieczany ani lekarstw ani pampersów.
Jeżeli ktoś gra na jakimś instrumencie, to prosimy
zabrać go ze sobą na oazę.
Wszelkich informacji udziela Biuro
Stowarzyszenia pod nr 512084365 od poniedziałku do piątku w godzinach od 9.30 –
14.30.
Zapisy trwają od .04 – 10.06. br.
lub do wyczerpania miejsc.
Prosimy osoby potrzebujące opiekuna
– wolontariusza o poszukanie go we własnym zakresie.
Wpłaty należy dokonać na konto: 23
8804 0000 0000 0016 9241 0001z dopiskiem „oaza”.
Poniżej znajdują się niezbędne
dokumenty. Prosimy o ich wypełnienie i odesłanie wraz z dowodem wpłaty do biura
"Cyrenejczyk". Dziękujemy!
1. Ankieta Łososina Górna
2. Ankieta Kąclowa
3. Wniosek lekarski (tylko ON)
UWAGA!
Pliki zapisane są w formacie Acrobat Reader. Możesz go ściągnąć teraz klikajc TU . Program jest darmowy.
Katolickie
Stowarzyszenie "Cyrenejczyk" jest Organizacją Pożytku Publicznego,
nasz numerKRS 0000025683.
Będziemy wdzięczni za przekazanie nam 1% swojego podatku.
Godz. 5.30 wyjazd z parafii Limanowa. Przejazd
przez Czechy i Austrię na nocleg do alpejskiego miasteczka Tarvisio -
zakwaterowanie / obiadokolacja.
2 dzień:
Przejazd do Padwy, zwiedzanie bazyliki św.
Antoniego, modlitwa przy grobie świętego, następnie spacer po mieście: jeden z
najstarszych Uniwersytetów- Palazzo Bo, dwa urocze place handlowe Piazzadelle
Erbe i Piazzadella Frutta przedzielone Palazzo Ragione, w którym znajduje się
największa gotycka sala na piętrze; dla chętnych kawa w najsłynniejszej
kawiarni „bez drzwi”. (nocleg SerrawallePistoiese- okolice Florencji)
zakwaterowanie / obiadokolacja.
3 dzień:
Przejazd do Pizy, zwiedzanie słynnego Pola Cudów- z
katedrą, baptysterium i najbardziej znaną na świecie krzywą
wieżą. Następnie przejazd do Florencji- kolebki renesansu,
zwiedzanie miasta: plac katedralny- duma florentczyków-Katedra M.B. Kwietnej i
Baptysterium, plac Signoria- budynek władz miejskich Palazzo Vecchio i
niepowtarzalna galeria rzeźb przed pałacem, największych artystów renesansu, w
tym Michała Anioła, bazylika Santa Croce- nekropolia sławnych obywateli miasta.
(nocleg SerravallePistoiese) zakwaterowanie / obiadokolacja.
4 dzień:
Przejazd do Sieny- szczycącej się
najpiękniejszym, średniowiecznym rynkiem we Włoszech i równie piękną pasiastą
Katedrą. Zwiedzanie kościoła Dominikanów, gdzie przechowuje się czaszkę św.
Katarzyny- patronki Włoch następnie miejsca jej domu oraz kościoła
Franciszkanów, z kaplicą cudu eucharystycznego. Zwiedzanie toskańskiego
miasteczka San Giminiano- tzw „miasta wiez”. (nocleg w okolicy
Rzymu) zakwaterowanie / obiadokolacja.
5 dzień:
Zwiedzanie Rzymu: bazylika św. Piotra. Uczestnictwo w
modlitwie z papieżem - Anioł Pański. Spacer po mieście- zamek i most św.
Anioła, plac Navona i fontanna Czterech Rzek, Panteon, fontanna di Trevi,
Schody Hiszpańskie. – przejazd na nocleg do Fiuggi – zakwaterowanie /
obiadokolacja.
6 dzień:
Przejazd na Monte Cassino- nawiedzenie
Cmentarza Żołnierzy Polskich, czas na modlitwę oraz zwiedzenie klasztoru OO.
Benedyktynów. Przejazd do Neapolu. Rejs na malowniczą wyspę Capri, spacer po
słynnym kurorcie do ogrodów cezara Augusta, skąd rozpościerają się
niezapomniane widoki min. na wystające z morza skały- Faraglioni. Rejs powrotny
do Sorrento. (nocleg w hotelu nad morzem- Torre del Greco)- 300 km.
7 dzień:
Całodzienny pobyt nad morzem – powrót do hotelu –
obiadokolacja.
8 dzień:
Przejazd powrotny- po drodze zwiedzanie Orvieto-
średniowiecznego miasta na skale wulkanicznej, zwiedzanie katedry Duomo, która
przechowuje korporał Cudu Eucharystycznego. Przejazd do hotelu w
okolicy Wenecji/ Azzano de Cimo zakwaterowanie / obiadokolacja.
9 dzień:
Powrót do Limanowej. (przejazd 1190 km)
Cena
1020 zł + 375 euro
W cenie są bilety wstępu. Zapisy do 30
kwietnia tj. do wyczerpania miejsc szczególnie dla osób na wózku. Tel
kontaktowy 512084365.
Prosimy osoby zapisane o potwierdzenie swojego udziału
Jak co roku w okresie
bożonarodzeniowym w Limanowej odbył się diecezjalny „Opłatek” dla Katolickiego
Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych Ruchowo i ich Przyjaciół „Cyrenejczyk”.
Wzięły w nim udział osoby niepełnosprawne z „Cyrenejczyka”, ich rodziny, przyjaciele,
wolontariusze.
Spotkanie rozpoczęło się 20
stycznia 2018 r. o godz. 11.00 w limanowskiej Bazylice Matki Boskiej Bolesnej.
Mszy św., przewodniczył i kazanie wygłosił ks. dr Jerzy Smoleń. Ks. Jerzy jest
również psychologiem, dzięki czemu jego homilia na pewno dała wiele powodów do
przemyśleń. Po Eucharystii wszyscy udali się
do Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 1, gdzie miała miejsce dalsza część
spotkania. Przy dźwiękach kolęd granych przez zespół z Laskowej, uczestnicy
łamali się opłatkiem, składali sobie życzenia i wśród ok. 200 osób szukali
znajomych, z którymi dawno się nie widzieli. Po życzeniach przyszedł czas na obiad
a po nim dalsza, już mniej oficjalna część spotkania – tańce i konkursy. Nie
miało znaczenia czy o kulach, czy na wózku – ważne, żeby się dobrze bawić.
Szkoda tylko, że czas tak szybko mijał, ale za rok znów się spotkamy.
OAZA „...jest jak lek na kłopoty i
zmartwienie..."
Dostałam propozycję-prośbę abym
napisała coś w temacie oazy i podjęłam próbę, aby to zrobić.
Na początku myślałam że oaza to
rzucenie się do głębokiej wody w momencie kiedy nie potrafi się pływać a
"Oaza" to pierwsza najlepsza decyzja w życiu i krok w stronę lepszego
jutra. Od osób poznanych na spotkaniach miesięcznych w okręgu mieleckim
organizowanej przez Cyrenejczyk usłyszałam o oazie. Bałam się ale pomyślałam :
żyje się raz spróbuj więc wykorzystać swój czas i jedź na oazę no i pojechałam.
Pierwsza moja oaza to rok 2015 i
już po pierwszym dniu spędzonym na oazie w Kąclowej z tymi ludźmi na tej modlitwie
w tej atmosferze tym poczuciu bezpieczeństwa wiedziałam że to jest moje miejsce
na tej ziemi że wracać będę co roku że Cyrenejczyk i oaza to moje życie.
Żyje oazą od oazy do oazy. Ktoś
nazwał oazę "oazą równości" i rzeczywiście nią jest my niepełnosprawni
spotykamy na oazie kleryków i wolontariuszy osoby które są pełnosprawni
a mimo to nie spotykamy w nich
odrzucenia na oazie po ludzku jesteśmy równi tak samo kochamy tak samo marzymy
pragniemy i chcemy żyć.
Oaza dała mi i daje w prezencie
okulary przez które świat widać w różowych barwach.
Oaza pozwala złapać pełny oddech,
spokojny oddech daje spokój duszy, daje osoby z którymi idzie się przez całe
życie.
A modlitwa moja... wcześniej jej
nie było albo była w postaci znaku krzyża na początku i na koniec dnia.
Pochodzę z domu gdzie nie ma
modlitwy nikt mnie wcześniej nie nauczył modlić się nikt mi nie pokazał
wcześniej drogi do Pana Boga, oaza to
zrobiła.
Bóg jest wielki i działa w życiu
każdego człowieka, na oazie czuję Boga całą sobą
i tak jak w pozostały czas w ciągu
roku poza oaozą chwilami w moim życiu
niektórzy ludzie powodują że czuję
jego brak tak czas oazy to namacalna obecność Boga
na oazie przeżyłam pierwszą
spowiedź z całego życia, która nawet odbyła się w nietypowy sposób ponieważ na
łonie natury w postaci rozmowy zwykłej rozmowy jak z przyjacielem
do dziś dnia i przez całe życie
zostanie w mojej pamięci ta spowiedź te słowo od Księdza Piotra Maśnicy który
użył tak prostych ale jakże głębokich słów które wprowadził moje życie
a te słowa to : konkret Wera
konkret
oaza nauczyła mnie modlitwy i
przyjaźni oaza to nie tylko przyjaźń między ludzka (a powstają na oazie właśnie
też ogromne przyjaźnie te tu ziemskie) dlatego że
oaza nauczyła mnie przyjaźni z
Panem Bogiem
oaza nauczyła mnie że w życiu
wystarczy tylko :
1 wszystko mogę w tym który mnie
umcnia
2 "wystarczy byś
był" wystarczy zaufać a wtedy cała
reszta zaczyna układać się
Oaza przypomniała mi że moja
niepełnsprawność nie jest przeszkodą w niczym
bo jeśli są ludzie dużo bardziej
niepełnosprawni ode mnie i mogą... to i ja mogę
wcześniej to zawsze wiedziałam całą
sobą ale ludzie czasami potrafią sobą chwilami zrobić nam coś przez co
zapomniałam o tym na chwilę
ale właśnie oaza jest tym co
przypomnina za każdym razem na nowo
ale na tą chwilę tu to nie jest
tematem nie jest moja niepełnosprawności a oaza
oaza to dla mnie czas który
nazwałabym :
"jestem tu wielbić by oddawać
chwałę jestem tu wyznać to mój Bóg dobry i łaskawy cały tak wspaniały ponad
wszystko cenny dla mnie jest
Ty światłość dnia wszedłeś w moje
ciemności dałeś mi wzrok abym mogła widzieć Twą twarz i spojrzenie miłości,
którym roztapiasz mój strach
wezwij Imię Twego Pana a On zbawi
Cię"
Na przestrzeni czasu z pewnością
pojawi się jeszcze moje świadectwo, dlatego że myślę że jestem na początku tej
drogi więc czas-oaza spowoduje jeszcze więce.
nazywam
się Maciej Piekarz mam 31 lat oraz mnóstwo entuzjazmu, by podejmować każdy
dzień, traktując go, jak najcenniejszy dar, mimo konieczności
poruszania się na wózku. Życie i optymizm od zawsze były (i
nadal są) moją największą pasją pomimo niepełnosprawności motorycznej od
urodzenia, powstałej w wyniku zaniedbań
okołoporodowych. Od pierwszych lat swojego istnienia łamię
konwenanse, ukazując, iż niepełnosprawność fizyczna w gruncie rzeczy, nie jest
żadną przeszkodą w realizowaniu planów i ścieżki kariery. Uczęszczając do
szkoły na różnych etapach kształcenia byłem ambitny, gdyż zdawałem sobie
sprawę, iż w przyszłości mogę konkurować wyłącznie wiedzą i chartem ducha. Upór,
determinacja i wiara we własne siły, pozwoliły mi uzyskać tytuł licencjata, a
później magistra z wynikiem bardzo dobrym. Wysiłki te zostały nagrodzone i od
ponad 6 lat jestem osobą aktywną zawodowo.Chcąc
pomagać innymzałożyłem fundacjęFAWON,
aby również inni uwierzyli w swoją niezależność. Projekt pochłonął blisko
połowę moich oszczędności w ciągu 2 lat funkcjonowania.
Jak
każdy człowiek – na pewnym etapie życia, zacząłem myśleć o założeniu rodziny,
nie poddając się wszystkim przeciwnościom. Niespełna 3 lata temu, poznałem
najwspanialszą kobietę w swoim życiu, a sens mojego życia dopełnił się jeszcze
bardziej, gdyż teraz ja jestem jedynym sensem życia Asi. Wiedząc jak bardzo się
kochamy we wrześniu 2016 r. wzięliśmy ślub, a już za nieco ponad
miesiąc przyjdzie na świat nasza upragniona córeczka
Natalka.
Kilka
miesięcy temu z pomocą rodziny, udało się nam kupić mieszkanie z możliwie małym
kredytem – usytuowane w bloku, żebyśmy mogli w nim zamieszkać, niezbędne jest
wykonanie podjazdu o konstrukcji stalowej o łącznej
długości niemal 18m,(złożyłem już projekt budowlany i otrzymałem akceptację
zarządcy).Szacowany koszt
inwestycji wynosi ok. 11 000zł. To jedyny sposób, abym
miał szansę samodzielnie dostać się do naszego mieszkania, na chwilę obecną
łącząc dochody moje i żony, nie jesteśmy w stanie sfinalizować projektu, bez
kredytowania się.
Proszę
po raz pierwszy w życiu o udzielenie wsparcia finansowego wszystkich ludzi
dobrej woli – nawet niewielka kwota ma dla nas pryncypialne znaczenie. Liczy
się absolutnie każdy przekazany 1 zł, więc
całym sercem prosimy Państwa o pomoc.
Na
życzenie udostępnię opis techniczny inwestycji, a poniżej przedstawiam
orientacyjny wykaz elementów konstrukcji:
Zbiórkę możesz wesprzeć pod adresem www.pomagam.pl/podjazd
lub poprzez dokonanie wpłaty na konto bankowe wpisując w tytule przelewu "wpłata na podjazd".
nr konta: 50 1020 5558 1111 1604 5640 0087
Maciej Piekarz
Ul: Strzelecka 60
32-700 Bochnia
Dziękuję całym sercem i pamiętam w modlitwie o wszystkich Darczyńcach!
,Świat byłby taki ubogi, gdybyśmy się nie
spotkali”.
Dnia 2 września 2017 roku odbyło się mini-forum
Osób Niepełnosprawnych, które zostało zorganizowane przez wieloletniego
wolontariusza, a obecnie wikarego parafii Tylicz Ks. Piotra Pietruchę. Święto
Niepełnosprawnych rozpoczęło się modlitwą różańcową o godz. 10.00. Następnie o
godz. 11.00 w sanktuarium Matki Bożej Tylickiej rozpoczęła się uroczysta Msza
Święta pod przewodnictwem Biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża. Po jej
zakończeniu udaliśmy na stadion, gdzie czekał na nas ciepły posiłek (nawet nie
jeden) oraz pyszne ciasta przygotowane przez parafian. Po zaspokojeniu głodu
zaczęła się cześć artystyczna, wystąpili, m.in.: regionalny zespół Duże
Pogranicze oraz solista Dymitriusz Litwa. W między czas o dobrą zabawę dbała
firma Art. Cinema, która prowadziła liczne zabawy i konkursy dla uczestników.
Był to cudowny i niezwykły czas dla nas wszystkich. Po raz kolejny mogliśmy
powspominać wakacyjne oazy, wspólne wyjazdy, zobaczyć „stare” i poznać „nowe”
twarze Cyrenejczyka. Był to czas radości, uśmiechu i miłości do drugiego
człowieka. Mam nadzieję, że większości z nas to spotkanie dodało energii i siły
na kolejne dni, tygodnie i miesiące. Dziękuje Wam za to, że ponownie mogłam
odczuć jak wiele dobra i miłości jest na świecie!
Dziękujemy Wszystkim za tak
miłe przyjęcie oraz za zorganizowanie niezapomnianego spotkania.
Pielgrzymka do Grecji
śladami św. Pawła Apostoła grupy Cyrenejczyk z Limanowej 22 -
30.09.2017
5 MINUT DLA MARTY
Moją pielgrzymkę
do Grecji nazwałabym „5 minut dla Marty ". Decydując się na wyjazd,
podchodziłam do tego bardzo sceptycznie. Wiedziałam, że będę tam
"sama", że do nikogo nie będę przynależeć i to oprócz obaw
zdrowotnych wzbudzało we mnie największy lęk.
Tak, więc
wyruszyłam, zostawiając za sobą wszystko, co przez ostatnie tygodnie dusiło
mnie od środka, a nigdy nie wypłynęło w postaci łez ani słów. Odczuwałam,
jak z każdą kolejną pokonywaną odległością uchodziły ze mnie te wszystkie
emocje. Moje oczy widziały przepiękne krajobrazy i cuda tego świata, stworzone
przez Boga. Myślałam: ,,Jak dobrze jest móc widzieć!'' Mogłam
poszerzyć swoją wiedzę - jeśli chodzi o ten kraj - zmienić
perspektywę, a także punkt odniesienia, co się tyczy spojrzenia na świat.
Doceniłam to, jak piękna jest wiedza o tym, co nas otacza; doskonale
wiedząc, że na nic nasza cała mądrość i wiedza i najpiękniejsze widoki, jeśli
nie będziemy rozumieć drugiego człowieka, który nigdy nie jest teorią i widzieć
w Jego spojrzeniu to, co chce nam przekazać. Dostaliśmy dar - poznania nowych miejsc, ale
tak naprawdę liczyła się wspólnota.
Jednym z
najpiękniejszych obrazów - jakie mogłam obserwować na tej pielgrzymce - była
bezwarunkowa miłość, mocna i ogromna jak te góry. Częściej wpatrywałam
się w ten obraz miłości i bezpieczeństwa, niż w te widoki stworzone przez
naturę. Ja osobiście bardziej pojechałam dla bycia RAZEM niż dla miejsca. Nie
wiedziałam, z kim będzie mi dane spędzić te wspólne dni, ale w naszej
wspólnocie. Mimo że jestem daleko, jesteśmy jak Rodzina, więc zawsze znajdą się
osoby, które znam, wobec których zdejmuję wszelkie maski i czuję się bardzo
komfortowo. A ograniczenia? Z Nimi nie istnieją. No dobra - skłamałam!
Jednym z podstawowych ograniczeń był brak snu. Razem jesteśmy mocniejsi
niż te wszystkie przepiękne napotkane skały, a wspólne dni mają ogromne
znaczenie.
Można by napisać taką Cyrenejczykową przysięgę
:
,,W
zdrowiu i w chorobie, w radości i w smutku,
na szczycie i w dolinie, w
karocy i pod wozem,
ale zawsze razem''.
Czułam się dobrze w tej roli, będąc wszystkich i niczyją.
Oczywiście miałam kryzysy, siadając wieczorem na łóżku i słysząc głuchą ciszę,
ale za chwilę ktoś tę ciszę przerywał. Był też "Wieczór Grecki",
który pozwolił nam na odrobinę wspólnego szaleństwa. Dałam się wtedy ponieść
muzyce, nawet na czterech kółkach, bo jak nie wówczas to,
kiedy!? Integrowaliśmy się wszyscy, mimo moich dwóch stałych Aniołów
Stróżów. Pokój w którym byłam, był punktem odwiedzin po "5 minut ",
tak samo jak i siedzenie w autobusie koło mnie, więc miało to swoje dobre
strony.
Pielgrzymka ta
zapewne każdego wzbogaciła o inne uczucia, wspomnienia oraz spostrzeżenia, ale
wszystko zostaje w Rodzinie.
”Jaka siła
jest w splecionych mocno dłoniach, jaką moc ma spojrzenie prosto w oczy, jak dobrze
jest, gdy radość łączy ludzi, a każdy dzień inaczej się kończy".
Dziękuję tym,
którzy nie zaakceptowali mojej rezygnacji, za każde dobre słowo, splecione
dłonie, zdobycie szczytów, poświęcenie, otulenie kocykiem, dokarmianie,
czuwanie, kanapki z pasztetem i rosół?
