Pielgrzymka do Włoch

w dniach 22.09. – 30.09.2018

1 dzień:

 Godz. 5.30 wyjazd z parafii Limanowa. Przejazd przez Czechy i Austrię na nocleg do alpejskiego miasteczka Tarvisio - zakwaterowanie / obiadokolacja.   

2 dzień:

  Przejazd do Padwy, zwiedzanie bazyliki św. Antoniego, modlitwa przy grobie świętego, następnie spacer po mieście: jeden z najstarszych Uniwersytetów- Palazzo Bo, dwa urocze place handlowe Piazzadelle Erbe i Piazzadella Frutta przedzielone Palazzo Ragione, w którym znajduje się największa gotycka sala na piętrze; dla chętnych kawa w najsłynniejszej kawiarni „bez drzwi”. (nocleg SerrawallePistoiese- okolice Florencji) zakwaterowanie / obiadokolacja. 

3 dzień:

Przejazd do Pizy, zwiedzanie słynnego Pola Cudów- z katedrą, baptysterium i najbardziej znaną na świecie krzywą wieżą.  Następnie przejazd do Florencji- kolebki renesansu, zwiedzanie miasta: plac katedralny- duma florentczyków-Katedra M.B. Kwietnej i Baptysterium, plac Signoria- budynek władz miejskich Palazzo Vecchio i niepowtarzalna galeria rzeźb przed pałacem, największych artystów renesansu, w tym Michała Anioła, bazylika Santa Croce- nekropolia sławnych obywateli miasta. (nocleg SerravallePistoiese) zakwaterowanie / obiadokolacja. 

4 dzień:

  Przejazd do Sieny- szczycącej się najpiękniejszym, średniowiecznym rynkiem we Włoszech i równie piękną pasiastą Katedrą. Zwiedzanie kościoła Dominikanów, gdzie przechowuje się czaszkę św. Katarzyny- patronki Włoch następnie miejsca jej domu oraz kościoła Franciszkanów, z kaplicą cudu eucharystycznego. Zwiedzanie toskańskiego miasteczka San Giminiano- tzw „miasta wiez”.  (nocleg w okolicy Rzymu) zakwaterowanie / obiadokolacja. 

5 dzień:

Zwiedzanie Rzymu: bazylika św. Piotra. Uczestnictwo w modlitwie z papieżem - Anioł Pański. Spacer po mieście- zamek i most św. Anioła, plac Navona i fontanna Czterech Rzek, Panteon, fontanna di Trevi, Schody Hiszpańskie. – przejazd na nocleg do Fiuggi – zakwaterowanie / obiadokolacja.  

6 dzień:

  Przejazd na Monte Cassino- nawiedzenie Cmentarza Żołnierzy Polskich, czas na modlitwę oraz zwiedzenie klasztoru OO. Benedyktynów. Przejazd do Neapolu. Rejs na malowniczą wyspę Capri, spacer po słynnym kurorcie do ogrodów cezara Augusta, skąd rozpościerają się niezapomniane widoki min. na wystające z morza skały- Faraglioni. Rejs powrotny do Sorrento. (nocleg w hotelu nad morzem- Torre del Greco)- 300 km. 

7 dzień:

Całodzienny pobyt nad morzem – powrót do hotelu – obiadokolacja.  

8 dzień:

 Przejazd powrotny- po drodze zwiedzanie Orvieto- średniowiecznego miasta na skale wulkanicznej, zwiedzanie katedry Duomo, która przechowuje  korporał Cudu Eucharystycznego. Przejazd do hotelu w okolicy Wenecji/ Azzano de Cimo zakwaterowanie / obiadokolacja.

9 dzień:

Powrót do Limanowej. (przejazd 1190 km)

Cena 1020 zł  + 375 euro

W cenie są bilety wstępu. Zapisy do 30 kwietnia tj. do wyczerpania miejsc szczególnie dla osób na wózku. Tel kontaktowy 512084365.

 Prosimy osoby zapisane o potwierdzenie swojego udziału

Zapraszamy do wspólnego pielgrzymowania.

OPŁATEK 2018

Jak co roku w okresie bożonarodzeniowym w Limanowej odbył się diecezjalny „Opłatek” dla Katolickiego Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych Ruchowo i ich Przyjaciół „Cyrenejczyk”. Wzięły w nim udział osoby niepełnosprawne z „Cyrenejczyka”, ich rodziny, przyjaciele, wolontariusze.

Spotkanie rozpoczęło się 20 stycznia 2018 r. o godz. 11.00 w limanowskiej Bazylice Matki Boskiej Bolesnej. Mszy św., przewodniczył i kazanie wygłosił ks. dr Jerzy Smoleń. Ks. Jerzy jest również psychologiem, dzięki czemu jego homilia na pewno dała wiele powodów do przemyśleń. Po Eucharystii wszyscy udali się  do Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 1, gdzie miała miejsce dalsza część spotkania. Przy dźwiękach kolęd granych przez zespół z Laskowej, uczestnicy łamali się opłatkiem, składali sobie życzenia i wśród ok. 200 osób szukali znajomych, z którymi dawno się nie widzieli. Po życzeniach przyszedł czas na obiad a po nim dalsza, już mniej oficjalna część spotkania – tańce i konkursy. Nie miało znaczenia czy o kulach, czy na wózku – ważne, żeby się dobrze bawić. Szkoda tylko, że czas tak szybko mijał, ale za rok znów się spotkamy.

Jadwiga Przybyłko

OAZA  „...jest jak lek na kłopoty i zmartwienie..."

Dostałam propozycję-prośbę abym napisała coś w temacie oazy i podjęłam próbę, aby to zrobić.

Na początku myślałam że oaza to rzucenie się do głębokiej wody w momencie kiedy nie potrafi się pływać a "Oaza" to pierwsza najlepsza decyzja w życiu i krok w stronę lepszego jutra. Od osób poznanych na spotkaniach miesięcznych w okręgu mieleckim organizowanej przez Cyrenejczyk usłyszałam o oazie. Bałam się ale pomyślałam : żyje się raz spróbuj więc wykorzystać swój czas i jedź na oazę no i pojechałam.

Pierwsza moja oaza to rok 2015 i już po pierwszym dniu spędzonym na oazie w Kąclowej z tymi ludźmi na tej modlitwie w tej atmosferze tym poczuciu bezpieczeństwa wiedziałam że to jest moje miejsce na tej ziemi że wracać będę co roku że Cyrenejczyk i oaza to moje życie.

Żyje oazą od oazy do oazy. Ktoś nazwał oazę "oazą równości" i rzeczywiście nią jest my niepełnosprawni spotykamy na oazie kleryków i wolontariuszy osoby które są pełnosprawni

a mimo to nie spotykamy w nich odrzucenia na oazie po ludzku jesteśmy równi tak samo kochamy tak samo marzymy pragniemy i chcemy żyć.

Oaza dała mi i daje w prezencie okulary przez które świat widać w różowych barwach.

Oaza pozwala złapać pełny oddech, spokojny oddech daje spokój duszy, daje osoby z którymi idzie się przez całe życie.

A modlitwa moja... wcześniej jej nie było albo była w postaci znaku krzyża na początku i na koniec dnia.

Pochodzę z domu gdzie nie ma modlitwy nikt mnie wcześniej nie nauczył modlić się nikt mi nie pokazał wcześniej drogi do Pana Boga,  oaza to zrobiła.

Bóg jest wielki i działa w życiu każdego człowieka, na oazie czuję Boga całą sobą

i tak jak w pozostały czas w ciągu roku poza oaozą chwilami w moim życiu

niektórzy ludzie powodują że czuję jego brak tak czas oazy to namacalna obecność Boga

na oazie przeżyłam pierwszą spowiedź z całego życia, która nawet odbyła się w nietypowy sposób ponieważ na łonie natury w postaci rozmowy zwykłej rozmowy jak z przyjacielem

do dziś dnia i przez całe życie zostanie w mojej pamięci ta spowiedź te słowo od Księdza Piotra Maśnicy który użył tak prostych ale jakże głębokich słów które wprowadził moje życie

a te słowa to : konkret Wera konkret

oaza nauczyła mnie modlitwy i przyjaźni oaza to nie tylko przyjaźń między ludzka (a powstają na oazie właśnie też ogromne przyjaźnie te tu ziemskie) dlatego że

oaza nauczyła mnie przyjaźni z Panem Bogiem

oaza nauczyła mnie że w życiu wystarczy tylko :

1 wszystko mogę w tym który mnie umcnia

2 "wystarczy byś był"  wystarczy zaufać a wtedy cała reszta zaczyna układać się

Oaza przypomniała mi że moja niepełnsprawność nie jest przeszkodą w niczym

bo jeśli są ludzie dużo bardziej niepełnosprawni ode mnie i mogą... to i ja mogę

wcześniej to zawsze wiedziałam całą sobą ale ludzie czasami potrafią sobą chwilami zrobić nam coś przez co zapomniałam o tym na chwilę

ale właśnie oaza jest tym co przypomnina za każdym razem na nowo  

ale na tą chwilę tu to nie jest tematem nie jest moja niepełnosprawności a oaza

oaza to dla mnie czas który nazwałabym :

"jestem tu wielbić by oddawać chwałę jestem tu wyznać to mój Bóg dobry i łaskawy cały tak wspaniały ponad wszystko cenny dla mnie jest

Ty światłość dnia wszedłeś w moje ciemności dałeś mi wzrok abym mogła widzieć Twą twarz i spojrzenie miłości, którym roztapiasz mój strach

wezwij Imię Twego Pana a On zbawi Cię"

Na przestrzeni czasu z pewnością pojawi się jeszcze moje świadectwo, dlatego że myślę że jestem na początku tej drogi więc czas-oaza spowoduje jeszcze więce.

Weronika

Szczęście budowane gestem!

Dzień dobry,

nazywam się Maciej Piekarz mam 31 lat oraz mnóstwo entuzjazmu, by podejmować każdy dzień, traktując go, jak najcenniejszy dar, mimo konieczności poruszania się na wózku. Życie i optymizm od zawsze były (i nadal są) moją największą pasją pomimo niepełnosprawności motorycznej od urodzenia, powstałej w wyniku zaniedbań okołoporodowych. Od pierwszych lat swojego istnienia łamię konwenanse, ukazując, iż niepełnosprawność fizyczna w gruncie rzeczy, nie jest żadną przeszkodą w realizowaniu planów i ścieżki kariery. Uczęszczając do szkoły na różnych etapach kształcenia byłem ambitny, gdyż zdawałem sobie sprawę, iż w przyszłości mogę konkurować wyłącznie wiedzą i chartem ducha. Upór, determinacja i wiara we własne siły, pozwoliły mi uzyskać tytuł licencjata, a później magistra z wynikiem bardzo dobrym. Wysiłki te zostały nagrodzone i od ponad 6 lat jestem osobą aktywną zawodowo.Chcąc pomagać innym założyłem fundację FAWON, aby również inni uwierzyli w swoją niezależność. Projekt pochłonął blisko połowę moich oszczędności w ciągu 2 lat funkcjonowania.

Jak każdy człowiek – na pewnym etapie życia, zacząłem myśleć o założeniu rodziny, nie poddając się wszystkim przeciwnościom. Niespełna 3 lata temu, poznałem najwspanialszą kobietę w swoim życiu, a sens mojego życia dopełnił się jeszcze bardziej, gdyż teraz ja jestem jedynym sensem życia Asi. Wiedząc jak bardzo się kochamy we wrześniu 2016 r. wzięliśmy ślub, a już za nieco ponad miesiąc przyjdzie na świat nasza upragniona córeczka Natalka.

Kilka miesięcy temu z pomocą rodziny, udało się nam kupić mieszkanie z możliwie małym kredytem – usytuowane w bloku, żebyśmy mogli w nim zamieszkać, niezbędne jest wykonanie podjazdu o konstrukcji stalowej o łącznej długości niemal 18m,(złożyłem już projekt budowlany i otrzymałem akceptację zarządcy). Szacowany koszt inwestycji wynosi ok. 11 000zł. To jedyny sposób, abym miał szansę samodzielnie dostać się do naszego mieszkania, na chwilę obecną łącząc dochody moje i żony, nie jesteśmy w stanie sfinalizować projektu, bez kredytowania się.

Proszę po raz pierwszy w życiu o udzielenie wsparcia finansowego wszystkich ludzi dobrej woli – nawet niewielka kwota ma dla nas pryncypialne znaczenie. Liczy się absolutnie każdy przekazany 1 zł, więc całym sercem prosimy Państwa o pomoc.

Na życzenie udostępnię opis techniczny inwestycji, a poniżej przedstawiam orientacyjny wykaz elementów konstrukcji:

 Zbiórkę możesz wesprzeć pod adresem www.pomagam.pl/podjazd lub poprzez dokonanie wpłaty na konto bankowe wpisując w tytule przelewu "wpłata na podjazd".

nr konta: 50 1020 5558 1111 1604 5640 0087
Maciej Piekarz
Ul: Strzelecka 60
32-700 Bochnia

Dziękuję całym sercem i pamiętam w modlitwie o wszystkich Darczyńcach!

MINI FORUM OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

W TYLICZU

,Świat byłby taki ubogi, gdybyśmy się nie spotkali”.

Dnia 2 września 2017 roku odbyło się mini-forum Osób Niepełnosprawnych, które zostało zorganizowane przez wieloletniego wolontariusza, a obecnie wikarego parafii Tylicz Ks. Piotra Pietruchę. Święto Niepełnosprawnych rozpoczęło się modlitwą różańcową o godz. 10.00. Następnie o godz. 11.00 w sanktuarium Matki Bożej Tylickiej rozpoczęła się uroczysta Msza Święta pod przewodnictwem Biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża. Po jej zakończeniu udaliśmy na stadion, gdzie czekał na nas ciepły posiłek (nawet nie jeden) oraz pyszne ciasta przygotowane przez parafian. Po zaspokojeniu głodu zaczęła się cześć artystyczna, wystąpili, m.in.: regionalny zespół Duże Pogranicze oraz solista Dymitriusz Litwa. W między czas o dobrą zabawę dbała firma Art. Cinema, która prowadziła liczne zabawy i konkursy dla uczestników. Był to cudowny i niezwykły czas dla nas wszystkich. Po raz kolejny mogliśmy powspominać wakacyjne oazy, wspólne wyjazdy, zobaczyć „stare” i poznać „nowe” twarze Cyrenejczyka. Był to czas radości, uśmiechu i miłości do drugiego człowieka. Mam nadzieję, że większości z nas to spotkanie dodało energii i siły na kolejne dni, tygodnie i miesiące. Dziękuje Wam za to, że ponownie mogłam odczuć jak wiele dobra i miłości jest na świecie!

Dziękujemy Wszystkim za tak miłe przyjęcie oraz za zorganizowanie niezapomnianego spotkania.

Weronika

galeria zdjęć  

Pielgrzymka do Grecji śladami św. Pawła Apostoła grupy Cyrenejczyk z Limanowej  22 - 30.09.2017 

5 MINUT DLA MARTY

Moją pielgrzymkę do Grecji nazwałabym „5 minut dla Marty ". Decydując się na wyjazd, podchodziłam do tego bardzo sceptycznie. Wiedziałam, że będę tam "sama", że do nikogo nie będę przynależeć i to oprócz obaw zdrowotnych wzbudzało we mnie największy lęk.

Tak, więc wyruszyłam, zostawiając za sobą wszystko, co przez ostatnie tygodnie dusiło mnie od środka, a nigdy nie wypłynęło w postaci łez ani słów. Odczuwałam, jak z każdą kolejną pokonywaną odległością uchodziły ze mnie te wszystkie emocje. Moje oczy widziały przepiękne krajobrazy i cuda tego świata, stworzone przez Boga. Myślałam: ,,Jak dobrze jest móc widzieć!'' Mogłam poszerzyć swoją wiedzę - jeśli chodzi   o ten kraj - zmienić perspektywę, a także punkt odniesienia, co się tyczy spojrzenia na świat. Doceniłam to, jak piękna jest wiedza  o tym, co nas otacza; doskonale wiedząc, że na nic nasza cała mądrość i wiedza i najpiękniejsze widoki, jeśli nie będziemy rozumieć drugiego człowieka, który nigdy nie jest teorią i widzieć w Jego spojrzeniu to, co chce nam przekazać. Dostaliśmy dar - poznania nowych miejsc, ale tak naprawdę liczyła się wspólnota.

Jednym z najpiękniejszych obrazów - jakie mogłam obserwować na tej pielgrzymce - była bezwarunkowa miłość, mocna i ogromna jak te góry.  Częściej wpatrywałam się w ten obraz miłości i bezpieczeństwa, niż w te widoki stworzone przez naturę. Ja osobiście bardziej pojechałam dla bycia RAZEM niż dla miejsca. Nie wiedziałam, z kim będzie mi dane spędzić te wspólne dni, ale w naszej wspólnocie. Mimo że jestem daleko, jesteśmy jak Rodzina, więc zawsze znajdą się osoby, które znam, wobec których zdejmuję wszelkie maski i czuję się bardzo komfortowo. A ograniczenia? Z Nimi nie istnieją. No dobra - skłamałam! Jednym z podstawowych ograniczeń był brak snu. Razem jesteśmy mocniejsi niż te wszystkie przepiękne napotkane skały, a wspólne dni  mają ogromne znaczenie.                                                   

 Można by napisać taką Cyrenejczykową przysięgę :   

         ,,W zdrowiu i w chorobie, w radości i w smutku,

         na szczycie  i w dolinie, w karocy i pod wozem,

         ale zawsze razem''.

Czułam się dobrze w tej roli, będąc wszystkich i niczyją. Oczywiście miałam kryzysy, siadając wieczorem na łóżku i słysząc głuchą ciszę, ale za chwilę ktoś tę ciszę przerywał. Był też "Wieczór Grecki", który pozwolił nam na odrobinę wspólnego szaleństwa. Dałam się wtedy ponieść muzyce, nawet na czterech kółkach, bo jak nie wówczas to, kiedy!? Integrowaliśmy się wszyscy, mimo moich dwóch stałych Aniołów Stróżów. Pokój w którym byłam, był punktem odwiedzin po "5 minut ", tak samo jak i siedzenie w autobusie koło mnie, więc miało to swoje dobre strony. 

Pielgrzymka ta zapewne każdego wzbogaciła o inne uczucia, wspomnienia oraz spostrzeżenia, ale wszystko zostaje w Rodzinie.

”Jaka siła jest w splecionych mocno dłoniach, jaką moc ma spojrzenie prosto w oczy, jak dobrze jest, gdy radość łączy ludzi, a każdy dzień inaczej się kończy". 

           Dziękuję tym, którzy nie zaakceptowali mojej rezygnacji, za każde dobre słowo, splecione dłonie, zdobycie szczytów, poświęcenie, otulenie kocykiem, dokarmianie, czuwanie, kanapki z pasztetem i rosół?

Marta

 galeria zdjęć

Okręgi Duszpasterskie
 

BOCHNIA – 3. niedziela m-ca; godz. 14.00; (par. św. Pawła); opiekun – ks. Roman Łagosz

DĄBROWA TARN . – 1. piątek m-ca; godz. 10.30; (par. M.B.Szkaplerznej – nowy kościół);

spotkania z rodzicami dzieci niepełnosprawnych – 1. środa m-ca; godz. 17.00; (Dom Parafialny); opiekun –  Ks. Dariusz Grochola

DĘBICA –   4. niedziela m-ca;godz. 15.00;(par. M.B. Anielskiej – dolny kościół); opiekun – ks. Marcin Łazarz

LIMANOWA – 2. niedziela m-ca; godz. 11.00; (par. M.B.Bolesnej – Dom Pielgrzyma); opiekun – ks. Robert Pociecha

MIELEC – 1. niedziela m-ca; godz. 14.00; (par. Ducha Świętego – dolny kościół); opiekun – ks. Mariusz Czosnyka

NOWY SĄCZ – 3. niedziela m-ca; godz. 15.00; (par. M.B.Niepokalanej); opiekunowie – O. Stanisław Olesiak S.V.D., ks. dr Hieronim Kosiarski

STARY SĄCZ – 2. niedziela m-ca; godz. 14.00; (par. św. Elżbiety); opiekunowie – O. Stanisław Olesiak S.V.D., ks. dr Hieronim Kosiarski

TARNÓW – 3. niedziela m-ca; godz. 14.00; (kościół akademicki -"Tratwa" - wejście dla wózków przez zakrystię) opiekun – ks. Krzysztof Świerczek

BRZESKO - 3. niedziela m-ca; opiekun –ks. Józef Waśko